اپیدورال روشی است که شامل تزریق یک دارو (اعم از بی حس کننده یا استروئید) به فضای اطراف اعصاب نخاعی شما به نام فضای اپیدورال است.
تزریق استروئید اپیدورال (ESI) یک روش کم تهاجمی است که می تواند به تسکین درد گردن، بازو، پشت و پا، که ناشی از ملتهب شدن اعصاب نخاعی شامل تنگی نخاع یا فتق دیسک است،
کمک کند.
هدف از روش اپیدورال تسکین درد (بی دردی) یا فقدان کامل احساس (بیهوشی) برای یک ناحیه از بدن شما مانند پاها یا شکم است.

تزریق بی حسی اپیدورال با تزریق یک ماده بی حس کننده به فضای اپیدورال اطراف ستون فقرات شما عمل می کند تا بتواند سیگنال های درد از ستون فقرات به مغز شما را متوقف کند. فضای اپیدورال پر از مایع است و نخاع شما را احاطه کرده است.
نخاع شما مانند بزرگراهی عمل می کند که اعصاب واقع در سراسر بدن شما را به مغز شما متصل
می کند. به عنوان مثال، هنگامی که آسیب
می بینید، عصب در آن ناحیه از بدن شما سیگنال درد را ارسال می کند که از طریق نخاع به مغز و پشت شما می رسد. یک بی‌حس کننده ی اپیدورال به طور موقت اعصاب نخاعی را بی‌حس می‌کند، که سپس سیگنال‌های درد را در ناحیه خاصی از بدن شما بسته به جایی که پزشک اپیدورال را تزریق کرده است، مسدود می‌کند.
بی حسی اپیدورال می تواند به صورت تسکین موقت درد یا فقدان کامل آن احساس شود.
تزریق استروئید اپیدورال (ESI) کمی متفاوت عمل می کند و برای مدیریت درد مزمن استفاده
می شود. به جای داروهای بیهوشی، پزشک شما یک داروی استروئیدی یا کورتیکواستروئیدی را به فضای اپیدورال اطراف ستون فقرات شما تزریق می کند. این استروئید به جای مسدود کردن درد یا احساس در ناحیه‌ای خاص از بدن، عصب(های) تحریک‌شده‌ای که باعث درد شما می‌شوند را می‌پوشاند و برای کاهش تورم کار می‌کند.
استروئید به عصب(ها) زمان می دهد تا بهبود یابد. تزریق استروئید اپیدورال می تواند منجر به تسکین درد موقت، طولانی مدت یا دائمی شود.

یک گونه ی تغییر یافته‌ از اکسیژن است (O3).
اوزون اثر تخریبی بر روی موادی به نام پروتئوگلیکان، یعنی ماده اصلی تشکیل دهنده هسته دیسک (نوکلئوس پولپوزوس) دارد، نوکلئوس پولپوزوس ماده ژلاتین مانندی است که در وسط دیسک های ستون فقرات وجود دارد. گاهی اوقات نوکلئوس پولپوزوس از دیسک بیرون می‌زند، به عصب‌های نزدیک فشار می‌آورد و موجب تشدید درد اعصاب نخاعی می گردد.
 گاز اوزون در دیسک برآمده تزریق می‌شود.
به این روش که: به وسیله ی سوزن، گاز مستقیماً در دیسک تزریق می‌شود و حجم داخلی و فشار داخل دیسک را کاهش می‌دهد. علت این کاهش حجم، اکسیداسیون پروتئوگلیکان ها یا همان پروتئین‌های موجود در هسته مرکز ژلاتینی دیسک (همان نوکلئوس پولپوزوس) است.
با کم شدن فشار داخل دیسک، فشار روی عصب ها نیز کاهش می‌یابد و در نتیجه با کاهش فشار روی عصب، درد بیمار نیز برطرف می گردد